صادرات

از گذشته تا به حال، تبادل و معامله ی کالاها جزء لاینفک روابط اجتماعی انسان ها و جوامع با یکدیگر بوده است. افراد هرگز به تنهایی قادر به تامین تمام نیازهای خود اعم از خوراک، پوشاک و سایر مایحتاج زندگی نیستند. چرا که هر فرد در امری تخصص دارد و در اغلب کارها با محدودیت مهارت، منابع و توان لازم برای بهره برداری از آن مواجه است. به همین سبب، هر شخصی که در تولید کالا یا خدمتی مهارت دارد، آن را به سایر خریداران و مصرف کنندگان عرضه می کند و در قبال آن پول یا محصول مورد نیاز خود را دریافت می کند. بدین شکل، یک بازار و ساز و کاری شکل می گیرد که در آن هم مهم ترین هدف انسان ها، یعنی رفع نیاز های زندگی صورت می گیرد و هم منافعی برای عرضه کنندگان و مصرف کنندگان رقم می خورد. حال در مقیاس وسیع تر، این روابط و مبادلات به سطح کلان جهانی گسترش یافته که در آن کشورهای مختلف به تجارت اقلام و محصولات مختلف با یکدیگر می پردازند. هر کشور دارای اقلیم، آب و هوا، جغرافیا و محیط خاصی است که از تولید تمام مایحتاج خود عاجز است. بنابراین تجارت و بازرگانی یا همان واردات و صادرات کالاها، وسیله ای جهت کسب رفاه بیشتر برای افراد یک جامعه، ایجاد رقابت بین تولیدکنندگان داخلی و ارتقا سطح تولیدات ملی و… هستند. بیشترین صادرات محصولات معمولا به کشورهای همسایه انجام گرفته و در مقیاس کلان، در سطح قاره ای و برون قاره ای انجام می شود.

موسسات و شرکت های بازرگانی به وسیله روابط گسترده و حرفه ای با نمایندگان برون مرزی و بازاریابی موثر برای محصولات تولید داخلی، می توانند به ارتقا تجارت و روابط بین المللی پرداخته، بازار پر رونق و موفق در خارج از کشور ایجاد کرده و منافع و سود بسیاری برای تولیدکنندگان کسب کنند.

نکته اساسی و حائز اهمیت در این امر، آشنایی کافی و حرفه ای با فنون رایزنی، بازاریابی، تحریک تقاضا و ترغیب متقاضی، ارائه محصولات باکیفیت، خدمات و پشتیبانی به موقع و کارا است که سبب تمایز یک شرکت موفق در حوزه صادرات و بازرگانی از سایر رقبا می شود.

صادرات کالاهای باکیفیت و اصیل ملی، به خصوص کالاهایی که اصالت و قدمت ایران زمین را با خود همراه دارند، می توانند یک مبلغ تاثیرگذار و کارا جهت معرفی ظرافت ها و توانایی ایرانیان در زمینه ی صنعت و تولید باشند و زمینه ی آشنایی هرچه بیشتر ملیت های دیگر با ایران را رقم بزنند.

در این میان، سپردن محصولات خود به دست کاردان و یاری گرفتن از افراد متخصص می تواند حداکثر منفعت برای طرف داخلی و خوشنام شدن او در بازارهای بین المللی را به ارمغان بیاورد و از سویی دیگر در سطح وسیع تر، این اقدام با منافع ملی همراه شود.

صنایع دستی ایران، همواره نشان ایران اصیل در جوامع بین المللی بوده اند و با پرداختن به این صنعت پر ظرفیت و قایل رشد، می توان نتایج شگرفی به دست آورد. صنایع دستی با مشخصه ی ویژه و بی بدیل خود همواره در بازارهای جهانی طرفداران خاص خود را داشته اند. چنان که فرش ایرانی نماد اصالت و شکوه این سرزمین، که از دل شهر های باقدمت و سنتی ایران برخاسته، در خانه ی بسیاری از شهروندان غیر ایرانی یافت می شود و زیبایی و نقش و نگار آن زبانزد خاص و عام شده است.

سرمایه گذاری در رشد و ارتقا صنایع دستی در سطح ملی، تاثیرات خود را داراست. با صادرات این محصولات ارزشمند و عرضه ی آنها در بازار جهانی، بستری مناسب برای جلب نظر افراد غیر ایرانی به قدمت و ریشه ی سرزمین ایران ایجاد می شود و توجهات را به سمت پتانسیل های انبوه در این منفعت جلب می کند.

صادرات کالاها به روش های مختلف صورت می گیرد. بر حسب جغرافیا، نوع کالا و مسیرهای در دسترس و همچنین مقرون به صرفه، این روش ها متغیر هستند.

معمولا صادرات به دو شکل انجام می گیرد:

صادرات مستقیم: در این نوع از صادرات، کالاها به یک شخص خریدار یا کمپانی خارج از کشور مبدا فروخته می شود. عرضه کنندگان، کارگزاران و خرده فروشانی که در کشور مقصد قرار دارند، این محصولات را در سطح شهر یا کشور خود پخش و عرضه می کنند.

صادرات غیر مستقیم: در این روش، واسطه ی فروش محصولات در داخل کشور قرار دارد و تولیدکننده محصول خود را در اختیار واسطه داخلی قرار می دهد تا در کشور مقصد به فروش برسانند.

تجارت الکترونیک نیز همانند تمام زمینه ها و مشاغل دیگر، پابه پای پیشرفت تکنولوژی و همه گیر شدن استفاده از اینترنت پیش رفته و مبادلات تجاری را حتی از آن سوی مرزها آسان تر نموده است. از جمله مزایای این روش از بازرگانی، می توان به دسترسی جهانی به محصول ارائه شده، تحویل و صدور سریع تر، سرویس و خدمات کاراتر و جابه جایی ارزان و سریع اطلاعات اشاره کرد.

بی شک بهره گیری همزمان از بستر اینترنت و یک نمایندگی معتبر و متخصص، می تواند بازار جهانی را به بازاری پرطرفدار برای محصول باکیفیت شما تبدیل کند.